นิยายชาวบอร์ด...

เนื้อเรื่อง

               ณ  ห้องนั่งเล่นของทีมกระสือ

                Penta Kill!!

                 “ยะฮู้ว เพนต้า!!!”

                 เสียงแหกปากดังลั่นห้องของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าคอมราวกับทำเควสลับเสร็จได้กระตุ้นใครบางคนโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ามีจิตสังหารดวงหนึ่งกำลังปะทุแถมพุ่งตรงมาที่เขาด้วย

                   ป้าบ!!!

               เสียงฝ่าเท้าของใครบางคนกระทบหน้าของเด็กหนุ่มส่งผลให้เขาลอยปลิวออกไปจากคอมพร้อมหมุนตัวอย่างรุนแรงเนื่องจากแรงเตะแต่ความซวยของเด็กหนุ่มยังไม่ได้หยุดแค่นั้น

                   ฉึก!!!!

               ลูกธนูของใครใครบางคนได้พุ่งทะลุหัวใจของเด็กหนุ่มกลางอากาศก่อนที่ร่างของเขาจะหยุดลงที่พื้นและนอนแน่นิ่งไป

                   “ไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นนะครับ”

                    เสียงของเด็กหนุ่มอีกคนพูดกับร่างที่นอนแน่นิ่งพร้อมกับเก็บหน้าไม้ของเขา

                   “นี่ท่านอัศแบบนี้จะดีเหรอยิงเจ้าอาร์ไปแบบนั้นน่ะ”

                เสียงหญิงสาวคนหนึ่งได้ถามเด็กหนุ่มคนนั้นแต่เขาก็ยักไหล่ก่อนจะแบบตอบไม่ใส่ใจว่า

                    “ไม่ต้องห่วงครับพี่นิวหมอนั่นมันถึกยิ่งกว่าแมลงสาปอยู่แล้วละครับผมคิดว่าเขาคงลุกในอีก

                    3

                    2

                    1”

                       “ I have Return!!!!!”

                        ไม่ทันไรเสียงร้องอันกู่ก้องตะโกงก้องของคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแมลงสาปได้ดังขึ้นแต่ยังพูดไปได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงอะไรบางอย่างแหวกอากาศโดยมีมีเป้าหมายมาที่เขา

                        เพี๊ยะ!!!

                   อะไรบางอย่างที่ว่าก็กระทบที่ใบหน้าของเขาพร้อมกับดีดตัวกลับไปยังทิศทางที่กลับมาทำให้ทุกคนหันไปหาปลายทางของสิ่งสิ่งนั้นแล้วพบกับเด็กสาวคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มที่สวยงามราวกับนางฟ้าซึ่งมันคงจะสวยกว่านี้ถ้าคุณเธอไม่ได้ถือแส้ล่ะนะ....

                        “อ่าห์  ไม่ได้จับแส้นานรู้สึกไม่ชินมือเลยหนังจากจัดเตรียมงานแต่งก็แทบไม่ได้จับมันเลย”

                        หญิงสาวพูดพลางเอามือลูบแส้ของเธอพร้อมรอยยิ้มราวกับเทพธิดาก่อนจะมองเป้าหมายก่อยจะเตรียมลงแส้ครั้งต่อไปแต่ก็โดนอัศวินเอามือจับแส้ไว้ก่อนจะพูดกับเธอว่า

                       “เป้าลองแส้มีแค่ผมคนเดียวก็พอแล้วครับเธ”

                        อ่าห์

                        เสียงที่บ่งบอกถึงความฟินของเหล่าสมาชิกแฟนคลับอัส-เธทีมกระสือได้เป็นอย่างดีไม่เว้นแม้แต่คนที่พึ่งโดนแส้ฟาดด้วยเช่นกันแต่แล้วเจ้าตัวปัญหาก็ดันดันพูดทำลายบรรยากาศ

                      “เอ้า  ฮิ้วสิครับรอพ่อมาตัดริบบิ้นหรือไงครับ”

                       ..........................

                       ...........................
                        ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากเหล่าแฟนคลับ อัส-เธ แต่ดันมีเสียงกดโทรศัพเพื่อติดต่ออะไรซักอย่าง

                       “ขอโทษคะที่นี่ใช่โรงพยาบาลบ้าใช่ไหมพอดีตอนนี้มีคนบ้ามาป้วนเปี้ยนอยู่แถว.........”

                        “เห้ย ผมไม่ใช่คนบ้า!!!”

                          คนที่ถูกกล่าวหาว่าบ้าตะโกนลั่นก่อนที่ท่านเธจะช่วยเสริมต่อ

                        “เอ่อขอโทษครับที่นี่ศรีทัญญาต่างหากครับ”

                        “มันก็ไม่ต่างกันไม่ใช่เรอะ!!!”

                           แม้จะร้องเรียกอย่างไรก็ไม่มีใครใส่ใจกับเขาซักเท่าไหร่เขาเลยจับโต๊ะแล้วใช้ท่าล้มโต๊ะตามแบบฉบับ9Gagได้ผลทุกคนพลันนิ่งเงียบ

                          “อาร์นี่นายกล้าล้มโตะใส่เจ้าสาวผมเหรอ!?”

                          อัศวินกระชากคอเสื้อพร้อมปล่อยหมัดไปใส่อาร์ซึ่งตอนนี้ทำหน้าเหลอหลาก่อนจะตอบตามจริงว่า

                          “ผมล้มโต๊ะใส่พื้นนะครับท่านอัศ”

                         “อ๊ะ”

                          เสียงร้องของเธดังขึ้นทำให้ทุกคนหันมามองตอนนี้ที่ท้องเธอมีของเหลวสีแดงซึ่งก็คือเลือดออกมาออกมาก่อนที่เธอจะล้มลงไป

                          อัศวินรีบตรงไปรับเจ้าสาวของตัวเองก่อนจะสั่งให้สมาชิกพาเธไปห้องพยาบาลก่อนจะมองตัวต้นเหตุด้วยสายตายกินเลือดกินเนื้อก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมใส่

                          “ได้เวลาเปิดศาลสามทหารเสือแล้ว!!!!”

                          ณ  ห้องนั่งเล่นที่ถูกดัดแปลงเป็นศาลของทีมกระสือ

                           เหล่าสมาชิกทีมกระสือทั้งหลายต่างมาเป็นสักขีพยานให้กับการรับโทษของเด็กหนุ่มที่ชื่อว่าอาร์ซึ่งขณะนี้โดนล้อมรอบไว้อยู่โดยมีท่านอัศเดินขึ้นไปบนเก้าอี้ผู้พิพากษา

                           “เนื่องจากผู้เสียงหายเป็นสมาชิกของสามทหารเสือเลยเปิดศาลขึ้นและเนื่องจากสมาชิกทั้งสองคนที่เหลือไม่อยู่ผมเลยมีอำนาจเบ็ดเสร็จจึงตัดสินให้อาร์ผิดจริง...ปิดศาล”

                              “เห้ยเดี๋ยวๆๆจะเปิดศาลแบบนี้นี่สรุปไปเลยไม่ดีกว่าเหรอขอให้ผู้ต้องหาสู้คดีหน่อยเถอะ”

                           เสียงเรียกร้องของอาร์ได้ผลท่านอัศครุ่นคิดชั่วขณะหนึ่งก่อนจะกล่าว

                          “งั้นเขาจะอณุญาติให้เจ้าเบิกตัวทนายได้”

                           อาร์เริ่มมีความหวังขึ้นก่อนจะพึ่งนึกขึ้นได้.....เขาไม่มีทนายนี่หว่า....ว้ากๆๆๆๆๆ

                           “ดิชั้นของแจ้งความประสงค์ในการเป็นทนายชั่วคราวให้ท่านอาร์ค่ะ”

                           “เชิญเลยพลีโอ”

                          ดั่งเสียงสวรรคที่ตนรอคอยมีคนเป็นทนายชั่วคราวให้เขา

                          “กู้ดจ๊อบพลีโอ”

                         อาร์ชูนิ้วโป้งให้พลีโอซึ่งเธอก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรซึ่งเธอก็หยิบกระดาษซึ่งน่าจะเป็นสคริปขึ้นมาเขาเลยแอบมองสคริปของพลีโอแต่เขาแทบจะเอาหัวไปโหม่งพื้นเล่นเพราะในกระดาษมีแต่คำว่า”สมควรแก่เหตุอย่างเดียว”

                        เจอแบบนี้มีหรือจะสู้คดีได้อาร์ก็ได้แต่ก้มหน้ารับความผิดของตนไป

                        “เอาได้เวลาลงโทษอาร์แล้วสำหรับความผิดนี้คงถูกประหารแต่..อาร์ดันตายยากไปฉะนั้นตัดไปพวกเราคิดว่าเอาอะไรมาลงโทษอาร์ดี”

                       ท่านอัศถามเหล่าสมาชิกกระสือต่างกู่ตะโกนอย่างพร้อมเพรียง

                       “ตัดไข่ๆๆๆๆๆ”

                       “ฉันว่าไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอก”

                        เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทำทุกชีวิตให้ความสนใจกับเจ้าของเสียงผู้เดินกุมท้องของตนเข้ามาหาผู้พิพากษาหรือก็คือท่านอัศนั่นเอง

                        “แล้วจะให้ผมทำยังไงกับอาร์ดีครับเธ”

                         ท่านเธก็มองมาที่อาร์ก่อนพูดกับเขา

                        “งั้นฉันขอเงิน 100000 ดอลล่าห์.....สหรัฐหน่อยได้รึเปล่าจะได้เอาเงินไปฮันนีมูน”

                        กรี้ดกร้าด!!!  เสียงร้องของแฟนคลับอัศ-เธดังขึ้นทั่วศาลผิลกับคนโดนขอตังทำหน้าเลิ่กลั่ก

                      “เอ่อ...เงินขนาดนั้นผมจะไปมีได้ไงครับท่านเธ”

                       เธอได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นถึงจะดูน่ารักยังไงอาร์ก็ไม่เคยคิดว่ามันน่ารักแม้แต่น้อยเพราะเวลารอยยิ้มแบบนี้เกิดขึ้นมักจะพาเขาไปพบกับหายนะเสมอ

                      “ชั้นรู้นะว่านายมีเงินเก็บไว้สำหรับขอพ.....”

                       ยังไม่ทันจะพูดจบอาร์ก็ยกมือปรามก่อนจะหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋ายื่นให้เธ

                       “ขอร้องครับอย่าพูดถึงผมจะตายยากแต่ผมยังไม่อยากโดนท่านอัศไล่ฆ่านะครับ”

                      เธพยักหน้าและก็รับบัตรมาและบอกให้ปิดศาลซะซึ่งอัศวินเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเจ้าสาวไปพูดอะไรกันแน่แต่ก็ได้รับคำตอบเพียงแค่..

                      “อย่าถามถึงมันเลยค่ะ,แต่ว่า.....เราจะไปฮันนีมูนที่ไหนกันดี”

                    ‘นั่นสินะ’ อัศวินคิดในใจได้สักพักก่อนปล่อยความคิดแล้วสวมกอดร่างบางข้างๆซึ่งเรียกคะแนนให้กับเหล่าแฟนคลับอัศ-เธเป็นอย่างมาก....

                         ทางด้านอาร์ถึงทุกอย่างจะแฮปปี้แล้วแต่สำหรับเขาแล้วมันไม่แฮปปี้แม้แต่น้อยคิดจบเขาก็ลากโต๊ะมาตัวหนึ่ง

                        “นั่นนายจะทำอะไรน่ะ”

                       พลีโอถามแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากอาร์เขาจับโต๊ะและเหวี่ยวมันขึ้นไปข้างบนโต๊ะตัวนั้นก็พุ่งทะลุเพดานไปซึ่งเรียกสายตาทุกคนมาที่เขา

                        “ฮา ฮา  โยนขึ้นฟ้ามันไม่โดนใครหรอกเฟ้ย!!!”

                         เขาพูดขึ้นพูดขึ้นพร้อมกับสูดลมหายใจฟืดฟาด อาห์อย่างน้อยการที่ทำอะไรแปปนี้ทำให้เขาหายเครียดไปเปราะนึงล่ะนะ....

                          “กรี้ด!!!!”

                     เสียงที่ไม่ควรจะดังขึ้นได้ได้ดังขึ้นอาร์ถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้......

มีคนอยู่บนหลังคาคนนึง!!!!!

ม่ายยย!!!!!!

จบ